Ημερολόγιο Εκδηλώσεων

Ονοματεπώνυμο: Κοσμίδη Μαρία

Τίτλος: Παρεισφρήσεις σε χωρικά και διανοητικά όρια
Title: Infiltrations through spatial and conceptual boundaries

Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2019, 17:00 π.μ.
Αίθουσα 2ου σχεδιαστηρίου  Πολυτεχνειούπολη

Εξεταστική Επιτροπή

Επικ.καθ. Δήμητρα Χατζησάββα (Επιβλέπουσα)
Αναπλ. Καθ. Κων/νος Αλκέτας Ουγγρίνης
Επικ.καθ. Σωκράτης Γιαννούδης

περίληψη

Κατά μια έννοια ορίζει ένα πεδίο ομοιογένειας, όπου η ετερότητα αποτελεί έναν ξένο όρο και η μόνη περίπτωση ενσωμάτωσής της σε ένα πεδίο είναι η ομοιογενοποίησή της προκειμένου να ενισχυθεί η ισχύουσα τάξη. Ταυτόχρονα στις αρχιτεκτονικές θεωρήσεις το όριο λαμβάνει συνήθως τον ρόλο του απόλυτου και σταθερού διαχωριστικού στοιχείου των υλικών ή διανοητικών εδαφών, ως τη θέση που επιδιώκει να ελέγχει διατάξεις κλειστών συστημάτων. Αυτή η αντίληψη της αρχιτεκτονικής σκέψης για το όριο ενεργοποιεί μια ταξινόμηση όρων σύμφωνα με την ομοιογένειά τους, διαχωρίζοντας κάθε είδους στοιχείο σύμφωνα με σταθερές ταυτότητες και ρόλους, δημιουργώντας σταθερές σχέσεις και παγιωμένες νοηματοδοτήσεις που προκαλούν την διακοπή μιας δημιουργικής σύνθεσης.

Η παρούσα μελέτη εξετάζει τους τρόπους με τους οποίους η σύγχρονη θεωρητική και αρχιτεκτονική σκέψη μπορεί να χειριστεί δυναμικά και δημιουργικά την έννοια της οριοθέτησης, ώστε να παράγει συνθέσεις που χαρακτηρίζονται από ετερογένεια και δυναμικά όρια. Στόχο της εργασίας αποτελεί η απεμπλοκή της συνθετικής σκέψης από αντιλήψεις που την περιορίζουν σε μια στερεοτυπική απόδοση της έννοιας του ορίου. Αφετηρία της έρευνας αποτελεί η θέση πως η δυναμική μιας σύνθεσης βρίσκεται στη σχέση που διατηρεί με τα εργαλεία με τα οποία χειρίζεται τa όριά της. Δηλαδή πως η δυναμική μιας σύνθεσης βρίσκεται στην ικανότητά της να παράγει νέα νοήματα, ενώ φανερώνει την πολυπλοκότητα της πραγματικότητας από την οποία αναδύονται.

Επιδιώκεται  η μετατόπιση της κυρίαρχης αντίληψης πάνω στην έννοια του ορίου, από μια συμπαγή και σταθερή τοποθέτηση σε μια δυναμική συνάντηση, συναρμογή και αλληλεπίδραση διαφορετικών ποιοτήτων και ρυθμών. Οπότε, μελετώνται σύγχρονες θεωρητικές και αρχιτεκτονικές θεωρίες και πρακτικές, που αναδεικνύουν το όριο σε  μια δυναμική απόσταση επαφής ετεροτήτων.