Έμβλημα Πολυτεχνείου Κρήτης
Το Πολυτεχνείο Κρήτης στο Facebook  Το Πολυτεχνείο Κρήτης στο Instagram  Το Πολυτεχνείο Κρήτης στο Twitter  Το Πολυτεχνείο Κρήτης στο YouTube   Το Πολυτεχνείο Κρήτης στο Linkedin

08
Μαϊ

Παρουσίαση Ερευνητικής εργασίας Βρακίδη Στυλιανής -Παπαδοπούλου Ίρις - Σχολή ΑΡΜΗΧ
Κατηγορία: Παρουσίαση Ερευνητικής Εργασίας  
ΤοποθεσίαΚ4 - Κτίριο Κ4
Ώρα08/05/2019 17:00 - 18:00

Περιγραφή:


Ονοματεπώνυμο:Βρακίδη Στυλιανή, Παπαδοπούλου Ίρις


Τίτλος:Τα Ελληνικά κοιμητήρια του Νεοκλασικισμού: Μεταίχμιο ζωής και ουτοπίας
Title:The Greek cemeteries of Neoclassicism: Verge of life and utopia

Τετάρτη 08 Μαΐου 2019, 17.00 μ.μ.
 Κ4, Ισόγειο

Εξεταστική Επιτροπή

Αναπλ.Καθ: Κωτσάκη Αμαλία (επιβλέπουσα)
Επίκ. Καθ: Καραμανέα Παναγιώτα
Επίκ. Καθ: Ασλανίδης Κλήμης


Περίληψη

Η ερευνητική εργασία επιχειρεί να διερευνήσει τον διάλογο που αναπτύσσουν τα ελληνικά νεκροταφεία του νεοκλασικισμού, με τα αντίστοιχα σχέδια των πόλεων στις οποίες ανήκουν, όσο και με τις ουτοπίες που εκφράζονται στα ευρωπαϊκά κοιμητηριακά πρότυπα της εποχής. Ως αντικείμενο της μελέτης θα εξεταστούν το Α’ Κοιμητήριο Αθηνών και το Κοιμητήριο της Αναστάσεως του Πειραιά. Τα κοιμητήρια αυτά αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα της ελληνικής κοιμητηριακής αρχιτεκτονικής του 19ου αιώνα, καθώς οργανώθηκαν και διαμορφώθηκαν κατ’ εικόνα των αντίστοιχων σχεδίων για την Αθήνα και τον Πειραιά και σύμφωνα με τα δυτικοευρωπαϊκά πρότυπα, ενώ επιπλέον, ως αντανάκλαση της πόλης, καθιστούν αντιληπτή τη συνάφεια του πραγματικού με το ιδεατό.

Ο επαναπροσδιορισμός της ελληνικής πόλης κατά τον 19ο αιώνα με σκοπό τον εξευρωπαϊσμό της ως έκφραση της ανεξαρτησίας του νεοσύστατου κράτους, εντοπίζεται και στην αντίληψη για τη νεκρόπολη της ίδιας περιόδου. Τον 19ο αιώνα το νεκροταφείο αποκτά φιλοσοφική διάσταση και επιδιώκει να δώσει την αίσθηση της ιστορικής συνέχειας και της αιώνιας κατοικίας ˙ είναι ένας τόπος - τρόπος επιστροφής στις ρίζες. Δημιουργείται σαν μίμηση της πραγματικής και της ιδεατής πόλης των ζωντανών, αφού συνεχίζει ως προς πολλά την ίδια την πολιτεία των εν τω κόσμω και αποτελεί την προέκταση και την άλλη της όψη, τόσο μορφολογικά όσο και συμβολικά. Συνεπώς, κατέχει την θέση του ειδώλου της πόλης των ζωντανών, αποτελώντας μία εξιδανικευμένη μορφή της και μία γέφυρα ανάμεσα στην πραγματικότητα και την ουτοπία.

 

 

© Πολυτεχνείο Κρήτης 2012