Συντάχθηκε 26-06-2025 16:46
Τόπος: Γ1 - Σχεδιαστήρια ΑΡΜΗΧ και Εργαστήρια
Έναρξη: 02/07/2025 10:00
Λήξη: 02/07/2025 11:00
Ονοματεπώνυμο:ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΟΚΟΡΟΜΥΤΗ ΕΥΑΓΕΛΛΙΑ
Τίτλος:Διαρρηγνύοντας το ανοίκειο
Ασυνέχειες του Εαυτού,Μετατοπίσεις του Χώρου
Τitle:Tearing Through the Unfamiliar
Discontinuities of the Self,Displacements of Space
Τετάρτη 2 Ιουλίου 2025 10.00 π.μ.
Σχεδιαστήριο 2ου ετους
Εξεταστική Επιτροπή
Καθηγητής Κωνσταντίνος Αλκέτας Ουγγρίνης (επιβλέπων)
Καθηγήτρια Δήμητρα Χατζησάββα
Επίκουρος Καθηγητής Νίκος Πεγιούδης
Περίληψη
Η παρούσα εργασία, μέσα από μια διεπιστημονική έρευνα, επανεξετάζει την υποκειμενική ταυτότητα και τη σχέση της με τις δομές που τη συγκροτούν, χαρτογραφώντας τα όρια μεταξύ Πραγματικού και Πραγματικότητας (Jacques Lacan), εικόνας και σώματος, χώρου και εξουσίας.
Η πρώτη ενότητα, διερευνά την έννοια του Πραγματικού, ως τραυματική ετερότητα που διασπά τη συμβολική συνοχή του υποκειμένου. Δίνεται έμφαση στον τρόπο με τον οποίο το Πραγματικό εγγράφεται στο σώμα, ως πεδίο ανοίκειας υλικότητας και έλλειψης και στη θνητότητα, ως οριακή εμπειρία.
Στη δεύτερη, αναλύεται η συμβολική κατασκευή της Πραγματικότητας στη νεωτερικότητα, εστιάζοντας στην έννοια του Ιδεατού, τη διαμόρφωση της επιθυμίας και της κοινωνικής συγκρότησης. Μέσα από τις θεωρίες της υπερπραγματικότητας, της κοινωνίας θεάματος και του οπτικού ελέγχου, αναδεικνύεται ο τρόπος με τον οποίο ο χώρος λειτουργεί ως μηχανισμός πειθάρχησης και διαμόρφωσης της υποκειμενικότητας.
Τέλος, η τρίτη, εξετάζει την έννοια της παράβασης ως χειρονομία ανατροπής. Μελετά αφενός το οριακό σώμα, ως σημείο συμβολικής ρήξης και αφετέρου τον χώρο ως πεδίο σύγκρουσης και μετασχηματισμού με την δομημένη πραγματικότητα, μέσω ριζοσπαστικών αρχιτεκτονικών πρακτικών (Αποδόμηση, Καταστασιακή κριτική κ.α).
Η έρευνα, έτσι, καταλήγει στην αποδόμηση της ψευδής συνοχής του ατόμου, του χώρου και της κανονικότητας, διανοίγοντας τη δυνατότητα ύπαρξης, στο σημείο κατάρρευσης των κυρίαρχων δομών.
Abstract
This study, through an interdisciplinary investigation, re-examines subjective identity and its relation to the structures that constitute it, mapping the boundaries between the Real and Reality (Jacques Lacan), image and body, space and power.
The first section explores the concept of the Real as a traumatic alterity that disrupts the symbolic coherence of the subject. Emphasis is placed on the way the Real is inscribed onto the body—as a field of uncanny materiality and lack—and on mortality as a limit experience.
The second section analyzes the symbolic construction of Reality in modernity, focusing on the notion of the Ideal, the formation of desire, and the constitution of the social. Through the theories of hyperreality, the society of the spectacle, and visual surveillance, the text highlights how space functions as a mechanism of discipline and the shaping of subjectivity.
Finally, the third section examines the notion of transgression as a gesture of subversion. It studies, on the one hand, the liminal body as a point of symbolic rupture, and on the other, space as a field of conflict and transformation in relation to structured reality, through radical architectural practices (Deconstruction, Situationist critique, etc.).
The research thus arrives at a deconstruction of the false coherence of the individual, space, and normativity—opening up the possibility of existence at the point of collapse of dominant structures.
