Συντάχθηκε 18-09-2025 17:21
Ενημερώθηκε:
18-09-2025 17:25
Τόπος: Γ4 - Κτίριο Γ4
Έναρξη: 23/09/2025 15:00
Λήξη: 23/09/2025 16:00
Ονοματεπώνυμο:Χριστίνας Πρακατέ
Τίτλος:Αφηγηματική-Μεταμορφωτική Σκηνογραφία: Η γέννηση του σκηνικού χώρου των έργων του Ευριπίδη Λασκαρίδη, μέσα από χωρικές και σημειολογικές αναλύσεις του έργου “ELENIT”
Τitle:Narrative–Transformative Scenography: The Formation of Scenic Space in Euripides Laskaridis’ ELENIT through Spatial and Semiological Analysis
Τρίτη Σεπτεμβρίου 2025 15.00 μ.μ.
Γ4 Αίθουσα συνελεύσεων
Εξεταστική Επιτροπή
Αναπληρώτρια καθηγήτρια Μανδαλάκη Μαρία (επιβλέπουσα)
Καθηγητής Ανδρεαδάκης Δημήτριος
Επίκουρος Καθηγητής Ρότσιος Δημήτριος
Περίληψη
Η ερευνητική εργασία «Αφηγηματική- Μεταμόρφωτική Σκηνογραφία» εξετάζει τον σκηνικό χώρο ως αυτόνομο και συνδημιουργικό παράγοντα στην παραστατική τέχνη, μελετώντας το έργο “ELENIT”, του Ευριπίδη Λασκαρίδη. Αναλύει τον τρόπο με τον οποίο το φως, τα σκηνικά αντικείμενα, τα υλικά και οι performers συνθέτουν έναν βιωματικό, μη ρεαλιστικό κόσμο που λειτουργεί πέρα από την παραδοσιακή πλοκή. Μέσα από χωρική–οπτική και σημειολογική προσέγγιση, διερευνάται η σκηνογραφία ως γεννήτρια αφηγηματικότητας, όπου η απουσία σεναρίου δεν αναιρεί τη δημιουργία νοήματος. Ο ρόλος του φωτισμού, των σταθερών και κινητών σκηνικών, αλλά και της γελοιότητας, ως αφηγηματικό εργαλείο, αναδεικνύει τον σκηνικό χώρο ως βασικό φορέα νοήματος, ικανό να δημιουργεί ατμόσφαιρα, να καθορίζει τη ροή της δράσης και να διαμορφώνει την εμπειρία του θεατή. Το “ELENIT”, αρνούμενο τον ρεαλισμό, εστιάζει στη σωματική και αισθητηριακή εμπειρία, μετατρέποντας τη σκηνογραφία σε πρωταγωνιστή της θεατρικής αφήγησης.
Abstract
The research project “Metamorphosis” examines the stage space as an autonomous and co-creative factor in the performing arts, using “ELENIT” by Euripides Laskaridis as a case study. It analyzes how light, set objects, materials, and performers compose an experiential, non-realistic world that operates beyond traditional plot structures. Through a spatial–visual and semiotic approach, scenography is explored as a generator of narrativity, where the absence of a script does not prevent the creation of meaning. The role of lighting, fixed and movable sets, as well as absurdity as a narrative tool, highlights stage space as a key bearer of meaning—capable of creating atmosphere, determining the flow of action, and shaping the audience’s experience. “ELENIT”, rejecting realism, focuses on the bodily and sensory experience, transforming scenography into a protagonist of theatrical storytelling.
