Συντάχθηκε 19-09-2025 11:30
Τόπος: Γ1 - Σχεδιαστήρια ΑΡΜΗΧ και Εργαστήρια
Έναρξη: 23/09/2025 13:00
Λήξη: 23/09/2025 14:00
Ονοματεπώνυμο:ΚΙΑΧΙΔΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Τίτλος:Επαναπροσδιορίζοντας Σιδηροδρομικές Χαράξεις: Πάρκο και Στέγη Πολιτισμού
Τitle:Redefining Railway Imprints: Park and Cultural Center
Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2025, 13.00 μ.μ.
Σχεδιαστήριο 1ου έτους, Πολυτεχνειούπολη
Εξεταστική Επιτροπή
Επίκουρος Καθηγητής Σπυρίδων Κακάβας (επιβλέπων)
Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Μαρία Μανδαλάκη
Επίκουρος Καθηγητής Δημήτριος Ρότσιος
Περίληψη
Η παρούσα διπλωματική εργασία επικεντρώνεται στον επανασχεδιασμό ενός αστικού κενού στην περιοχή των Σεπολίων. Τα Σεπόλια, είναι μία από τις πρώτες συνοικίες της Αθήνας που δέχθηκαν μαζικά κύματα μεταναστών και από αγροτική περιοχή με ελαιώνες μετατράπηκαν σταδιακά σε ένα ιδιαίτερα πυκνό αστικό περιβάλλον, όπου οι υποδομές και οι ελεύθεροι δημόσιοι χώροι συρρικνώθηκαν σημαντικά. Σήμερα, ο χώρος μελέτης χρησιμοποιείται κυρίως για τη στάθμευση συρμών του μετρό, αποτελώντας ένα ανενεργό κενό στον ιστό της πόλης. Κεντρικό ρόλο στον σχεδιασμό έχουν οι υφιστάμενες σιδηροδρομικές γραμμές και το στέγαστρο που φιλοξενεί τους συρμούς, τα οποία διατηρούνται ως φορείς μνήμης. Η πρόταση στοχεύει στη δημιουργία ενός δημόσιου πάρκου σε συνδυασμό με μια στέγη πολιτιστικών χρήσεων. Οι δύο ενότητες δεν λειτουργούν ανταγωνιστικά· αντίθετα, αλληλοσυμπληρώνονται, δημιουργώντας ένα ενιαίο δίκτυο εμπειριών. Το πάρκο υποστηρίζει τη χαλάρωση και την επαφή με το φυσικό στοιχείο, ενώ η στέγη πολιτισμού προσδίδει έναν σταθερό άξονα αναφοράς που ενδυναμώνει την κοινωνική και συλλογική ταυτότητα της περιοχής. Αποτελούν σύμβολο ενότητας και υπενθυμίζουν τη στενή σχέση της περιοχής με τη μετανάστευση. Οι διαδρομές του πάρκου ακολουθούν τις χαράξεις των γραμμών, οδηγώντας σε μια σειρά από «στάσεις» πρασίνου, ξεκούρασης και κοινωνικής δραστηριότητας
Abstract
This thesis focuses on the redesign of an urban void in the Sepolia area. Sepolia is one of the earliest neighborhoods of Athens to receive large waves of migrants and gradually transformed from a rural area with olive groves into a densely built urban environment, where infrastructure and open public spaces significantly diminished. Today, the site under study is primarily used for metro train parking, constituting an inactive void within the urban fabric.
The existing railway lines and the shelter housing the trains play a central role in the design, preserved as carriers of memory. The proposal aims to create a public park combined with a cultural center roof. The two components do not function competitively; on the contrary, they complement each other, forming a unified network of experiences. The park supports relaxation and contact with nature, while the cultural roof provides a stable reference axis that strengthens the social and collective identity of the area. Together, they symbolize unity and remind visitors of the neighborhood’s close relationship with migration.
The park’s pathways follow the railway alignments, leading to a series of “stops” for greenery, rest, and social activity.
